مراحل نوشتن هرگونه نوشته (کتاب، مقاله و…) در این مقاله وجود دارد. چهار مرحله تا تکمیل نوشته ی شما…
مرحله اول از مراحل نوشتن: ایده از قبل
پیش از اینکه مراحل نوشتن را شروع کنید موضوع نوشته را آماده کنید. این طوری ذهنتان برای نوشتن کم تر خسته می شود.
پیشنهادم این است که حتی سرفصل ها را نیز پیش از شروع به مراحل نوشتن آماده داشته باشید و در زمان نوشتن فقط کمی آن سرفصل ها را کم و زیاد کنید.
زیرا اگر بخواهید یک دفعه بنشینید، هم به موضوع فکر کنید، هم به سرفصل ها و هم شروع به نوشتن کنید، ذهن هنگ می کند.
و این همه کار با هم را نمی پذیرد.
بنابر این کار شما را به تعویق می اندازد، کار شما را به تعویق می اندازد تا اینکه آخر سر بی خیال نوشتن شوید.
اما زمانی که مراحل را کوچک کوچک کنید کار برایتان آسان تر می شود.
و در نتیجه ذهنتان با شما بر انجام این کار درگیر نمی شود.
پس موضوع و سرفصل را کوچک کنید.
کاری که من برای انتخاب موضوع انجام می دهم این است که:
- شب پیش از اینکه بخواهم مراحل نوشتن را شروع کنم، مبحثی که قرار است در موردش بنویسم را انتخاب می کنم (مثلا نوشتن در مورد تولید محتوای وایرال).
- سپس تا فردا صبح ضمیر ناخودآگاهم پیشنهادات جالبی به من می دهد. همه ی آن ها را می نویسم.
- سپس برای اینکه بدانم کدام یک از پیشنهادات بهتر است آن ها را در گوگل سرچ می کنم؛
هر کدام بیشتر سرچ شده بود را انتخاب می کنم.
(گوگل در مورد جستجوی شما پیشنهادهای دیگری هم ارائه می دهد. که می توان از پیشنهادات گوگل هم بهترین استفاده را بُرد.) - سپس شروع می کنم به بارش فکری در مورد سرفصل ها و تیتر های داخل آن مقاله
(لازم نیست این سرفصل ها خیلی خوب باشند همین که شما بدانید در مورد چه چیزی می خواهید صحبت کنید و شما را وادار به شروع به نوشتن کند کافیست، بعدا می توان همه چیز را ویرایش کرد)
مرحله دوم: فقط نوشتن
در این مرحله از مراحل نوشتن، فقط و فقط و فقط و فقط بنویسید.
و هیچ کار دیگری جز نوشتن انجام ندهید. خصوصا ویرایش و ویراستاری متن.
زیرا ذهن شما دوگانه می شود، می خواهید بنویسید ولی همزمان می خواهید ویراستاری هم بکنید.
و ویرایش با نوشتن درگیری کامل دارد و به هیچ وجه نمی گذارد شما به پیش بروید.
اگر در زمان نوشتن، ویرایش هم انجام دهید، باعث می شود هر کلمه و هر جمله ای که می نویسید، دائما به عقب برگردید؛
و این کار سرعت نوشتن شما را به صفر نزدیک می کند.
پس تا جایی که می توانید برای نوشتن به عقب برنگردید.
اگر دیدید ذهنتان خیلی خواهان این است که به عقب برگردید و ویراستاری کنید؛
به ذهنتان قول دهید که پس از هر فصل این کار را انجام می دهید یا پس از هر صفحه که تمام شد ویرایش می کنید.
و به این شکل هم ذهنتان را گول زدید و هم به نوشتنتان رسیدید.
پس در زمان نوشتن متن اولیه، ویراستاری ممنوع.
مرحله سوم: یک مدت به دور از متن
الآن که شما نوشته تان را تمام کرده اید.
اگر یک مروری بر نوشته تان داشته باشید. شاید دو سه تا اشکال ریز به چشمتان بیاید اما هیچ اشکال دیگری به متنتان نمی گیرید.
من به این مسأله می گویم: غیرت بر روی نوشته خودمان.
نوشته ای نیست که انسانی آن را انشاء کرده باشد و به دور از مشکل باشد.
اما زمانی که به تازگی متنی را نوشته ایم، آن را کامل و بدون عیب می دانیم. و اصطلاحا بر آن غیرت داریم.
برای اینکه خودتان به متن خودتان اشکال بگیرید:
مدتی از متن تان دور باشید.
(یک روز، سه روز، یک هفته، یک ماه)
هر چقدر زمان بیشتر می گذرد شما از غیرتتان نسبت به متن کاسته می شود، مشکلات بیشتری را درون متن تان می بینید؛
تا جایی که به حدی می رسد که متن تان را یک افتضاح به حساب می آورید.
پیشنهاد من برای دور شدن از متن همان یک روز است.
پس برای ویراستاری یک روز پس از نوشتن متن اقدام کنید.
مرحله چهارم: ویراستاری
در این مرحله ویراستاری علمی داریم. که در هر علمی مختص به آن تخصص است.
و اما ویراستاری ادبی:
ویراستاری ادبی یعنی چه؟
ویراستاری ادبی یعنی متن شما روان خوانده شود.همین
بنابر این هر تغییری که در متن انجام می دهید باعث شود متن روان تر خوانده شود.
می توانید برای بهتر شدن متن، آن را به شخص دیگری (حتی کسی که ویراستار نیست) بدهید و بگویید مطالعه کند و آنجایی که روان نیست را به شما اطلاع دهد.
به شما که مقاله « مراحل نوشتن » را تا اینجا مطالعه کردید «دوره رایگان نویسندگی» را هدیه می دهم.
برای دریافت این دوره ایمیل خود را وارد کنید:
تنها نکته ی مفید، طرح عناوین قبل از نوشتن بود
بازم خوبه که نکته ی مفیدی داشت و همین که یک نکته ی مفید برداشت کنید برای این مقاله کافیه.
عالی بود